Krynica-Zdrój, urocza miejscowość w Beskidzie Sądeckim nazywana często „perłą polskich uzdrowisk”, latem zamienia się w pełne życia i barw miejsce, które przyciąga turystów nie tylko wodami mineralnymi, ale i bogactwem atrakcji.

Krynica-Zdrój to nie tylko uzdrowisko, ale także prawdziwe centrum aktywnego wypoczynku, kultury i relaksu – idealne miejsce zarówno dla rodzin, jak i dla osób szukających górskich przygód. Na miłośników górskich wędrówek czeka tu wiele szlaków o różnym stopniu trudności – od spacerów deptakiem i parkami zdrojowymi, po dłuższe trasy w Beskidzie Sądeckim.
W samym centrum Krynicy nie brakuje miejsc do relaksu – deptak zdrojowy, pijalnie z wodami mineralnymi oraz liczne kawiarnie i restauracje tworzą atmosferę sprzyjającą spokojnym spacerom. Latem odbywają się tu koncerty i wydarzenia plenerowe, w tym festiwale muzyczne i imprezy sportowe.

Rodziny z dziećmi mogą skorzystać z parków linowych, letnich torów saneczkowych, a także z licznych tras rowerowych, które w ostatnich latach zostały świetnie przygotowane dla amatorów dwóch kółek. W okolicy Krynicy znajdują się także ścieżki edukacyjne i punkty widokowe, idealne na wycieczki przyrodnicze.
Dla osób spragnionych luksusu i relaksu, uzdrowiskowe tradycje miasta oferują bogatą bazę spa, kąpieli mineralnych i zabiegów zdrowotnych.
Sercem Krynicy-Zdroju jest reprezentacyjny deptak, pełen kawiarni, restauracji i sklepików z lokalnymi specjałami. Latem odbywają się tu koncerty, pokazy i wydarzenia kulturalne. W pijalniach przy deptaku można spróbować słynnych wód mineralnych, takich jak Jan, Słotwinka czy Zuber.
Krynica to raj dla piechurów – szlaki prowadzą m.in. na Górę Parkową, Huzary czy na Przełęcz Krzyżową. Łatwiejsze trasy świetnie nadają się na rodzinne spacery, a dłuższe wędrówki zapewnią niezapomniane widoki i kontakt z dziką przyrodą.

Na Górę Parkową Najpopularniejszym celem wycieczek turystów i kuracjuszy jest znajdująca się tuż przy centrum miasta góra Parkowa na którą można wejść malowniczymi, leśnymi ścieżkami lub wjechać kolejką linowo-terenową, szwajcarskimi, blisko stuletnimi ale odrestaurowanymi wagonikami. Przy budynku górnej stacji kolejki możemy, w Restauracji i Kawiarni Parkowej spróbować dań nawiązujących do menu ubiegłego wieku, z czasów złotych lat Krynicy. Latem na szczycie czeka park linowy, kompleks „Rajskich Ślizgawek”, zjeżdżalnie pontonowe i place zabaw dla najmłodszych. W czerwcu tego roku otwarta została Polana Muzyki i Światła, bajkowa przestrzeń pełna roślinnych rzeźb i kwiatów. Polana Muzyki i Świateł to miejsce na całodzienny wypoczynek pośród zieleni wspaniałych widoków na Okoliczne góry Beskidu Żywieckiego.

Obecnie na szczycie Góry Parkowej trwa budowa wieży widokowej o wysokości 36metrów. Z przeszklonego tarasu na szczycie możliwe będzie podziwianie widoków na: Beskidy, Tatry, Krynicę i sąsiadujące miejscowości, i pasma górskie na Słowacji, przez cały rok i przy każdej pogodzie.

Jaworzyna Krynicka
Kolej gondolowa przewozi turystów na szczyt Jaworzyny (1114 m n.p.m.), która jest świetną bazą wypadową na górskie wędrówki, a także początkiem wielu górskich tras rowerowych. Przy górnej stacji kolejki jest również mini muzeum przyrodnicze, a na turystów czeka platforma widokowa na budynku górnej stacji kolei gondolowej. W niedawno otwartym parku linowym bohaterem jest sympatyczny Rysio Jaworzynek.

W ostatnich latach Krynica rozwinęła infrastrukturę dla rowerzystów – dostępne są zarówno łagodne ścieżki rodzinne, jak i trasy MTB. Na stoku Góry Parkowej nad stacją kolejową przygotowano specjalną trasę do zawodów XCO na Igrzyska Europejskie które odbyły się w 2023 roku. Amatorzy aktywności mogą też spróbować nordic walkingu, jazdy konnej czy gry w tenisa.
Na stoku góry Iwonka znajduje się Sankostrada kilometrowy, całoroczny tor saneczkowy – świetna zabawa dla całej rodziny. Parki linowe w okolicy to atrakcja dla tych, którzy lubią wyzwania i aktywną rozrywkę na świeżym powietrzu.

Wieża widokowa i ścieżka w koronach drzew
Od sierpnia 2019 r. mieszkańcy Krynicy, kuracjusze i turyści odwiedzający uzdrowisko mają kolejną atrakcję turystyczną, pierwszą w Polsce wieżę widokową ze ścieżką w koronach drzew.
Ta niesamowita konstrukcja wybudowana została na szczycie stacji narciarskiej SŁOTWINY ARENA (896 m n.p.m.) wśród lasów pasma Jaworzyny Krynickiej. Pod wieżę można dojść pieszo lub wjechać kolejką krzesełkową. Sama wieża na wysokość 49,5 metra i zbudowana została z drewna robinii akacjowej. Do jej budowy zużyto 3 000 m3 drewna akacjowego oraz 97 680 metalowych wkrętów. Prowadzi do niej ścieżka w koronach drzew o łącznej długości 1030 m. wsparta na 18 wieżach i 87 słupach. Na trasie znajdują się specjalnie przygotowane punkty edukacyjne, dzięki którym możemy zapoznać się z przyrodą oraz historią regionu. Dodatkową atrakcją może być zjazd spod szczytu wieży 60 – metrową zjeżdżalnią. Na dole znajduje się niedawno otwarta tężnia solna.

wiezawidokowa.pl/krynica-zdroj Oprócz aktywnego wypoczynku Krynica pozostaje uzdrowiskiem. Sanatoria i nowoczesne centra spa oferują kąpiele mineralne, zabiegi zdrowotne i strefy wellness – idealne, by po dniu pełnym atrakcji zregenerować siły.
Latem Krynica-Zdrój oferuje pełen wachlarz atrakcji – od spacerów i relaksu w uzdrowiskowej atmosferze, przez aktywne spędzanie czasu w górach, aż po bogaty kalendarz wydarzeń kulturalnych. To doskonałe miejsce zarówno na rodzinny urlop, jak i krótki wyjazd w gronie znajomych.
Z Krynicą związani byli m. in. światowej sławy śpiewak operowy Jan Kiepura oraz jeden z najwybitniejszych malarzy intuicyjnych, prymitywista Nikifor. Obaj uhonorowani zostali pomnikami przy głównym ciągu komunikacyjnym Krynicy.

Sławny tenor i krynicki festiwal
Jan Kiepura najpopularniejszy gwiazdor światowych scen operowych i operetkowych okresu międzywojennego oraz aktor był miłośnikiem Krynicy. Ten ekranowy amant o rozbrajającym uśmiechu zagrał w 39 filmach, m.in.; „Dla Ciebie śpiewam”, „Czar cyganerii”, „Valse Brilliante”, „Księżniczka czardasza”. Niemal w każdym filmie jedną piosenkę wykonywał w języku polskim. W swym repertuarze miał najsłynniejsze główne partie operowe i operetkowe. Występował na najważniejszych scenach światowych. Potrafił znakomicie nawiązać kontakt z publicznością. Nigdy nie odmawiał, gdy był poproszony by zaśpiewał, dlatego też śpiewał na ulicy, z dachu samochodu, balkonu czy na schodach gmachów operowych.

Jan Kiepura w Krynicy Zdroju nie był zwykłym kuracjuszem przyjeżdżającym regularnie na wypoczynek, ale mieszkańcem uzdrowiska. W 1933 r. przy ul. Pułaskiego 35 stanęła jego luksusowa willa „Patria” (Ojczyzna) projektu Bohdana Pniewskiego. Kiepura chciał w ten sposób wyrazić swoje przywiązanie do ojczyzny, za którą zawsze tęsknił podczas ciągłych podróży. Jego krynicka willa wzorowana była na najnowocześniejszych hotelach szwajcarskich, miała obrotowe drzwi wejściowe, windy, centralne ogrzewanie i centralę telefoniczną, co było w owych czasach wielkim luksusem a jej wnętrza zdobiły marmurowe wykładziny. Na dachu „Patria” miała taras widokowy. Kiedy sławny śpiewak przebywał w Krynicy pod „Patrią” gromadziły się tłumy wielbicieli mistrza, mieszkańców Krynicy i kuracjuszy. Kiepura często występował na krynickim deptaku, w muszli koncertowej gdzie dziś jest jego płaskorzeźba. W lipcu 2004 r. odsłonięty został w Krynicy Zdroju pomnik Jana Kiepury ukazujący go jak śpiewa z uniesioną w górę ręką, zaś swoistym muzycznym i duchowym pomnikiem jest odbywający się nieprzerwanie od 1967 r. Festiwal im. Jana Kiepury, którego pomysłodawcą i organizatorem był krynicki działacz kulturalny i samorządowy Stefan Półchłopek.

Śladami Nikifora
Nikifor Krynicki, właściwie Epifaniusz Drowniak (urodzony w Krynicy-Zdroju, pod koniec XIX wieku), był malarzem prymitywistą, z pochodzenia Łemkiem. Dzisiaj uważany jest dziś za jednego z najwybitniejszych twórców sztuki naiwnej w Europie. Nikifor przez długi czas żył w biedzie, samotnie, zajmując się malowaniem obrazków, które sprzedawał przechodniom i kuracjuszom w Krynicy. Ze względu na swoje pochodzenie i brak formalnego wykształcenia artystycznego przez lata nie był traktowany poważnie, a wręcz bywał postrzegany jako dziwak. Nikifor był samoukiem. Malował głównie akwarelami na papierze, często używał też skrawków tektury, zeszytów czy kartoników. Jego ulubionymi tematami były pejzaże Krynicy i okolic oraz architektura (cerkwie, kościoły, budynki miejskie). Chętnie malował też sceny rodzajowe oraz autoportrety.

Charakterystyczne dla jego obrazów są jasne kolory, uproszczona perspektywa, drobiazgowość i jednocześnie dziecięca szczerość. Bardzo długo pozostawał niedoceniany w Polsce, ale w latach 50. i 60. jego prace zaczęły zdobywać rozgłos za granicą – wystawiano je m.in. w Paryżu, Amsterdamie, Brukseli i Nowym Jorku. Z czasem Nikifor stał się symbolem „geniusza naiwnych”. W 1962 roku władze przyznały mu oficjalnie tożsamość i polskie obywatelstwo (wcześniej uznawano go za bezpaństwowca). Zmarł w 1968 roku i został pochowany na cmentarzu w Krynicy.
Dziś Nikifor jest postacią legendarną. W Krynicy działa Muzeum Nikifora, w Willi Romanówka, gdzie zgromadzono setki jego prac. W 2004 roku Krzysztof Krauze nakręcił film Mój Nikifor, nagradzany na wielu festiwalach, w którym postać artysty zagrała Krystyna Feldman. Przy deptaku stoi pomnik Nikifora z pieskiem i przyborami do malowania.

Nikifor jest symbolem niezwykłego talentu, który potrafił przebić się mimo biedy, choroby i odrzucenia społecznego.

Krynica-Zdrój zwana jest też górską „perłą polskich uzdrowisk” i od ponad 200 lat przyciąga kuracjuszy swoimi walorami zdrowotnymi oraz atrakcjami turystycznymi. Unikalny mikroklimat, najsłynniejsze wody mineralne i lecznicze w Polsce, to tylko niektóre powody, dla których warto jest tu przyjechać.

fot: Grzegorz Micuła Read&Fly Magazine i Polskie Koleje Linowe.