Ewa Ploplis22 lutego 2025 r., godz. 19.00 w Teatr Królewski w Starej Oranżerii w Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie odbędzie się premiera Venus i Adonis w wykonaniu artystów Polskiej Opery Królewskiej.
Wydarzenia artystyczne przyciągają turystów do Warszawy. Tym razem, w najbliższą sobotę będzie można odwiedzić Łazienki Królewskie w Warszawie i w cudownej scenerii Starej Oranżerii zatopić się w dźwięki i wizję dzieła scenicznego Johna Blowa ” Venus i Adonis „.
Utrzymana w stylu francuskim uwertura wprowadza słuchaczy w magiczny świat Owidiuszowej historii o miłości bogini i śmiertelnika. Sielski, pasterski pejzaż pełen jest wszak tajemnic i nadprzyrodzonych zdarzeń. Atmosfera rozkosznej radości ulatuje jednak, gdy Adonis ulega namowom pięknej Wenus i bierze udział w polowaniu. Zraniony przez dzikie zwierzę umiera w ramionach ukochanej. Ostatni dialog kochanków, lament Wenus i wieńczący całość chór, za pomocą pozornie prostych środków muzycznych, oddają w niezwykle przejmujący sposób istotę bólu, poczucia straty i tęsknoty za minionym szczęściem.
W rolę Venus wcielać się będą: Olga Pasiecznik i Anna Radziejowska, natomiast w roli Adonisa będzie można zobaczyć Adama Dobka i Pawła Michalczuka. Wszystko pod kierownictwem muzycznym Krzysztofa Garstki.
John Blow, angielski kompozytor i organista późnego baroku, opatrzył partyturę Venus and Adonis – swojego jedynego dzieła dramatycznego – podtytułem A Masque for the Entertainment of the King tj. Przedstawienie dla zabawy Jego Królewskiej Mości. Blow, który miał od 1678 r. tytuł doctor of music, został w 1685 r. jednym z prywatnych muzyków króla Jakuba II. W 1682 r. napisał swe jedyne dzieło sceniczne Venus and Adonis ku uciesze władcy: Trzyaktowy, w całości śpiewany utwór rozpoczyna się uwerturą francuską i zawiera: chóry, pieśni, tańce, grounds oraz recytatywy.W istocie jednak utwór wykracza poza ramy dworskiej maski – nie zawiera partii mówionych, spełniając wymogi gatunkowe opery. Jest to znakomita synteza osiągnięć ówczesnej muzyki włoskiej i francuskiej, z zachowaniem – zgodnie z angielską tradycją – istotnej roli chórów i partii instrumentalnych. Nie dziwi zatem, że dzieło to stało się ważną inspiracją dla genialnej opery Dido and Aeneas Henry’ego Purcella.
